365 traducciones

20 mayo 2005

Dos traducciones de Cervantes

Primero, la horrible, pero curiosa, demasiado curiosa, traducción del Quijote a verso, cuyo principio es el siguiente:

Digo, pues, que en un lugar
de la Mancha, en un paraje
de mucho campo y paisaje
cuyo nombre no he de dar
pues no quiero recordar
semejante fantasía,
no hace mucho que vivía
un hidalgo caballero
de los que en el astillero
larga lanza se ponía...

El responsable de esto es José Perea Martínez que convierte el libro de Cervantes en un monumental volumen de 62100 versos en 656 páginas.

La segunda, una traducción, peor aún si cabe, al latín macarronico (es decir, a una suerte de imitaciñón del latín de antes de nacer las lenguas vernáculas):

CAPITULUM PRIMERUM
In isto capítulo tratatur de qua casta pajarorum erat dóminus Quijotus et de cosis in quibus matabat tempus

In uno lugare manchego, pro cujus nómine non volo calentare cascos, vivebat facit paucum tempus, quidam fidalgus de his qui habent lanzam in astillerum, adargam antiquam, rocinum flacum et perrum galgum, qui currebat sicut ánima quae llevatur a diábolo. Manducatoria sua consistebat in unam ollam cum pizca más ex vaca quam ex carnero, et in unum ágilis-mógilis qui llamabatur salpiconem, qui erat cena ordinaria, exceptis diebus de viernes quae cambiabatur in lentéjibus et diebus dominguis in quibus talis homo chupabatur unum palominum. In isto consumebat tertiam partem suae haciendae, et restum consumebatur in trajis decorosis sicut sayus de velarte, calzae de velludo, pantufli et alia vestimenta que non veniut ad cassum.